Ένας από τους περίφημους σφραγιδοκύλινδρους ανατολικής προέλευσης, που βρέθηκαν στο «Δωμάτιο του Θησαυρού» του μυκηναϊκού ανακτόρου των Θηβών, το οποίο καταστράφηκε από φωτιά στην Υστεροελλαδική ΙΙΙΒ περιόδο. Η σφραγιστική επιφάνεια καλύπτει όλη την κυρτή όψη του κυλίνδρου και αποτελείται από μια κεντρική παράσταση και επιγραφή σε σφηνοειδή γραφή. Στο κέντρο της παράστασης απεικονίζεται γιγαντόσωμος θεός, που αναδύεται ανάμεσα από δύο κατάφυτα βουνά. Στα χέρια του κρατάει τα ύδατα δύο ποταμών που κυλούν από δύο ανεστραμμένα αρυβαλλόσχημα αγγεία και καταλήγουν σε ένα δεύτερο ζευγάρι αγγείων, τοποθετημένων στις αντίστοιχες κάτω γωνίες του πεδίου. Η επιβλητική μορφή ταυτίζεται με τον ανατολικό θεό Marduk, γιο του Ea. Η τεχνοτροπία της απεικόνισης των μορφών χρονολογεί το σφραγιδόλιθο στην εποχή του βασιλιά Burna-Buriash (1359-1333 π.Χ.) της κασσιτικής δυναστείας της Βαβυλωνίας.