Τα πινάκια αποτελούν τμήμα των οικιακών σκευών και δίνουν σαφή εικόνα της ιδιωτικής ζωής των Βυζαντινών. Από τον 7ο αι. μ.Χ. εμφανίζεται η τεχνική της εφυάλωσης που εξαπλώνεται και επικρατεί στο Βυζάντιο. Το στρώμα γυαλώματος προσδίδει μια ψευδαίσθηση πολυτέλειας και αναδεικνύει το διάκοσμο των αγγείων. Το πήλινο εφυαλωμένο πινάκιο της Συλλογής ΣΠΠ χρονολογείται στα τέλη του 12ου - αρχές του 13ου αι. Κατασκευάστηκε από κόκκινο πηλό, διαθέτει δακτυλιόσχημη βάση και αβαθές σώμα. Φέρει λευκό επίχρισμα και κίτρινη εφυάλωση. Η εσωτερική επιφάνεια του πινακίου διακοσμείται σε επιπεδόγλυφη τεχνική με λέαινα που κινείται προς τα αριστερά, στρέφει το κεφάλι προς τα πίσω και συλλαμβάνει με τα μπροστινά πόδια δορκάδα (μέσα σε μετάλλιο). Στο επάνω μέρος της λέαινας εμφανίζεται ανεστραμμένος λαγός. Το κεντρικό μετάλλιο πλαισιώνεται από οκτώ ομόκεντρους κύκλους. Οι τέσσερις εξωτερικοί τέμνονται από διασταυρούμενες εγχαράξεις. Χαρακτηριστική είναι η οπή στο κέντρο του πινακίου από τη χρήση διαβήτη. Πινάκιο με αντίστοιχο μοτίβο βρίσκεται σε ιδιωτική συλλογή της Ρόδου.