Η παλαιότερη ανάγλυφη ζωφόρος στον ελληνικό χώρο είναι αυτή που κοσμούσε το ναό Α στον Πρινιά. Αποτελεί σημαντικό δείγμα της δαιδαλικής πλαστικής και πιθανότατα ήταν τοποθετημένη χαμηλά στην πλάγια όψη του ναού. Η ανάγλυφη παράστασή της απεικονίζει πομπή ιππέων, που κινείται προς τα αριστερά. Τα άλογα με τα μακριά πόδια, τις μεγάλες οπλές και τις ουρές, που ακουμπούν στο έδαφος, καλύπτουν όλο το ύψος της ζωφόρου. Οι δυσανάλογα μικροί ιππείς, που κρατούν ακόντια και τα χαλινάρια, παριστάνονται με το ανώτερο μέρος του κορμού και το κεφάλι κατ' ενώπιον, όπως συνήθως συμβαίνει στα πρώιμα ανάγλυφα. Με ανάγλυφο και εγχάραξη δηλώνονται τα χαρακτηριστικά των προσώπων, ενώ στις ασπίδες τους υπάρχουν εγχάρακτα εμβλήματα. Εντυπωσιακή είναι η ένωση των μορφών με τη δομή της ζωφόρου, όπως επίσης και η αυστηρή σύνδεσή τους με την επιφάνεια του ανάγλυφου. Παρόμοιες παραστάσεις μεγάλων αλόγων, που υποδηλώνουν τη δύναμη των ζώων και την ισχύ της τάξης των ιππέων, υπάρχουν και σε άλλα κρητικά έργα του 7ου αι. π.Χ.