Εντυπωσιακό άγαλμα καθιστής γυναικείας μορφής, που χρονολογείται γύρω στο 330 π.Χ. Λείπουν τα χέρια και το κεφάλι, που ήταν ένθετα, μάλιστα, ένα κεφάλι που βρίσκεται στο Μουσείο Περγάμου του Βερολίνου, πιθανόν να προέρχεται από αυτό το άγαλμα. Η γυναίκα φοράει χιτώνα και ιμάτιο, που αφήνουν να διαφανεί το περίγραμμα του σώματος. Το παιχνίδι μεταξύ φωτός και σκιάς και η ζωντάνια των πτυχώσεων έρχονται σε αντίθεση με το ρωμαλέο σώμα, δεν παρατηρείται, ωστόσο, το αλεξανδρινό μπαρόκ των υστεροκλασικών μορφών. Ο θρόνος, στον οποίο κάθεται, είναι ένας κάλαθος, δηλαδή το σκεύος που χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες για τη φύλαξη του μαλλιού, τυπικό συνοδευτικό αντικείμενο της θεάς Δήμητρας ή της Κόρης. Το στοιχείο αυτό έχει οδηγήσει ορισμένους μελετητές στην υπόθεση ότι το γλυπτό αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές απεικονίσεις της Δήμητρας ή της Περσεφόνης και ήταν τμήμα μεγαλύτερης σύνθεσης, η οποία πιθανόν διακοσμούσε ιερό της Δήμητρας στη Χαλκίδα. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, πρόκειται για μεγάλο επιτύμβιο μνημείο. Το άγαλμα βρέθηκε στην περιοχή Κοπανά της Χαλκίδας και ίσως ήταν έργο του γλύπτη Σθέννιδος, συνεργάτη του Λεωχάρη.