Στο χώρο του ισογείου του Δημοτικού Σχολείου Νάπης αναδεικνύεται η ιδιομορφία του λεσβιακού πολιτισμού στη διαμόρφωση του τύπου του αιολικού κιονόκρανου καθώς και η συνέχεια της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου από την αρχαιότητα εως τους νεότερους χρόνους.

Το κτίριο του Δημοτικού Σχολείου Νάπης κατασκευάστηκε το 1926 και ο χώρος του ισογείου του παραχωρήθηκε από την ομώνυμη κοινότητα για να στεγάσει τα αρχιτεκτονικά μέλη, που τότε ήταν διάσπαρτα στην αγροτική περιφέρεια της, αλλά και να προβληθεί η λαϊκή παράδοση της περιοχής μέσω των καθημερινών χρηστικών αντικειμένων των κατοίκων του χωριού.

Η έκθεση φιλοξενείται σε τρείς αίθουσες. Στην πρώτη εκτίθενται πέντε άριστα διατηρημένα και ιδιαίτερης σημασίας αιολικά κιονόκρανα αρχαϊκών χρόνων καθώς και τμήματα σφονδύλων (θέση Τρουλωτή) ενώ στις άλλες δύο εκτέθηκε η Λαογραφική Συλλογή με χρηστικά και μαγειρικά σκεύη, αγροτικά εργαλεία, παραδοσιακές ενδυμασίες, έπιπλα, εξαρτήματα και στολίδια, που πρόθυμα προσέφεραν οι κάτοικοι της Νάπης.

Στο ισόγειο του Σχολείου εκτός από τις αίθουσες της έκθεσης έχουμε τον διάδρομο, στον οποίο βρίσκεται το φυλάκειο. Σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο έξω από το κτίριο βρίσκεται το W.C. Οι εκθεσιακοί χώροι επικοινωνούν μεταξύ τους όπως επίσης επικοινωνούν και με την αυλή. Τα δάπεδα είναι καλυμμένα με κεραμικές πλάκες.

Η δυσπρόσιτη περιοχή, στην οποία βρίσκεται η Συλλογή δεν ευνοεί την ανάπτυξη πολιτιστικών και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων.