Η εγκατάσταση Κερκυραίων αποίκων στις ηπειρωτικές ακτές τοποθετείται μάλλον στον 6ο αι. π.Χ. με την ίδρυση του Βουθρωτού στη χερσόνησο του Εξαμιλίου, στη σημερινή Νότια Αλβανία. Μία από τις πρωιμότερες κερκυραϊκές εγκαταστάσεις στις ακτές της Θεσπρωτίας φαίνεται ότι αποτέλεσε ο τειχισμένος οικισμός στο λόφο της Μαστιλίτσας ή Μασkλινίτσας, 3,5 χιλιόμετρα νότια του σύγχρονου οικισμού της Σαγιάδας.

Τα μέχρι σήμερα αρχαιολογικά δεδομένα χρονολογούν την πρώτη εγκατάσταση στην αρχαϊκή εποχή και επιβεβαιώνουν τη στενή σχέση του με τη μητρόπολη της Κέρκυρας από τα τέλη ήδη του 6ου αι. π.Χ. Μαζί με τις υπόλοιπες εγκαταστάσεις της Κερκυραϊκής Περαίας (Κάστρα Λυγιάς, φρούριο Πύργου Ραγίου), με τις οποίες βρισκόταν σε άμεση οπτική επαφή, εξασφάλιζε τον έλεγχο των στενών της Κέρκυρας και την εποπτεία της ενδοχώρας σε ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων.

Η ανασκαφική έρευνα που διεξήχθηκε εκτός των τειχών σε ορθογώνιο κτίριο, πιθανότατα λατρευτικού χαρακτήρα, απέδωσε σειρά χαρακτηριστικών ευρημάτων που βεβαιώνουν τη χρήση του από την υστεροαρχαϊκή μέχρι και την ελληνιστική εποχή. Ανάλογη χρονολόγηση (ύστερη αρχαϊκή - πρώιμη κλασική) προκύπτει από τα ανασκαφικά ευρήματα της νεκρόπολης του οικισμού, γεγονός που δείχνει να επιβεβαιώνει την κατοίκησή του σε ιδιαίτερα μακρά περίοδο. Με βάση τα μέχρι τώρα στοιχεία, είναι πιθανό ο οικισμός να εγκαταλείφθηκε κατά την ύστερη ελληνιστική περίοδο. Γεγονός, πάντως, είναι ότι δεν επιβεβαιώνεται η συνέχιση της κατοίκησης στην κορυφή του λόφου κατά τη ρωμαιοκρατία. Εγκαταστάσεις της περιόδου αυτής διαπιστώνονται, εντούτοις, στην ευρύτερη περιοχή και συγκεκριμένα στις πεδινές εκτάσεις στις παρυφές του λόφου, όπου κατασκευάστηκε πολυτελής ρωμαϊκή βίλα, η χρήση της οποίας τοποθετείται περίπου μεταξύ του δευτέρου μισού του 2ου αι. π. Χ και των μέσων του 3ου αι. μ.Χ.