Ο αρχαιολογικός χώρος του Κεραμεικού περιλαμβάνει τμήμα του Θεμιστόκλειου τείχους, τις γνωστές πύλες της Αθήνας Δίπυλο και Ιερά πύλη, το Πομπείο, τον ταφικό περίβολο με τη στήλη της Ηγησούς, το Δημόσιο σήμα και άλλα γνωστά ταφικά μνημεία. Η είσοδος στον εκτάσεως 45 περίπου στρεμμάτων, αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού βρίσκεται στην οδό Ερμού.


Το 478 π.Χ. η κατασκευή του Θεμιστόκλειου τείχους που περιέβαλε κυκλικά όλη την αρχαία πόλη και κατασκευάστηκε βιαστικά μετά την αποχώρηση των Περσών εν όψει του σπαρτιατικού κινδύνου, διαιρεί το χώρο στον έσω και έξω Κεραμεικό. Το εντός των τειχών τμήμα χρησιμοποιείται για οικιστική εγκατάσταση, ενώ το εκτός διατηρεί την ταφική του χρήση. Τμήμα του Θεμιστόκλειου τείχους που διασχίζει τον Κεραμεικό από βορρά προς νότο σώζεται σήμερα.

Δύο ήταν οι σημαντικότερες πύλες του τείχους στην περιοχή αυτή: το Δίπυλο, η επισημότερη και μεγαλύτερη πύλη της Αθήνας από όπου διερχόταν η οδός προς την Ακαδημία Πλάτωνος, και η Ιερά Πύλη με την οδό προς την Ελευσίνα. Από την Ιερά Πύλη ξεκινούσε η Ιερά οδός απ' όπου διερχόταν η πομπή των Ελευσίνιων Μυστηρίων ενώ από το Δίπυλο ξεκινούσε η πομπή της εορτής των Παναθηναίων και δια της ομώνυμης οδού ανερχόταν στην Ακρόπολη. Η προετοιμασία της πομπής των Παναθηναίων γινόταν στο μεγάλο κτήριο με περίστυλη κεντρική αυλή που βρέθηκε πλάι στο Δίπυλο, ακριβώς πίσω από τα τείχη, ονομαζόμενο από τους αρχαίους συγγραφείς Πομπείον. Το οικοδόμημα αυτό χρονολογείται στα τέλη του 5ου αι. π.Χ.


Την κλασική περίοδο (5ος - 4ος αι. π.Χ.) τις οδούς πλαισιώνουν νεκροταφεία και ταφικά μνημεία, συνήθως οικογενειακά, συχνά διακοσμημένα με επιτύμβια μνημεία και ανάγλυφα. Περίφημα είναι το ταφικό μνημείο του Δεξίλεω, η στήλη της Ηγησούς που χρονολογείται γύρω στο 400 π.Χ., το ανάγλυφο της Δημητρίας και Παμφίλης, ο ολόγλυφος μαρμάρινος ταύρος από τον ταφικό περίβολο του Διονυσίου από τον Κολλητό του 345 π.Χ. περίπου και άλλα.

Στην οδό προς Ακαδημία, έξω από το Δίπυλο, δημιουργείται το ''Δημόσιον Σήμα'' το δημόσιο δηλαδή νεκροταφείο, ο χώρος ταφής των επιφανών Αθηναίων και των πεσόντων στις μάχες. Εδώ εκφώνησε ο Περικλής τον Επιτάφιο Λόγο για τους πρώτους νεκρούς του Πελοποννησιακού πολέμου (430 π.Χ.).