Στον αρχαιολογικό χώρο του αρχαίου Βουχετίου εμφανή είναι τα τείχη της ακρόπολης, καθώς δεν έχουν γίνει ανασκαφικές έρευνες μέχρι τώρα. Διακρίνονται διάφορες περίοδοι των τειχών:

Περίοδος Α'. Στην αρχαιότερη φάση ανήκει ο ισοδομικός περίβολος στη κορυφή του λοφίσκου, δηλ. η ακρόπολη με περίμετρο 450 μ. και εμβαδόν 9 στρέμματα.

Περίοδος Β΄. Περιτειχίζεται η βόρεια πλαγία του γηλόφου με ένα πολυγωνικό τείχος που κατεβαίνει ως τους πρόποδες του λόφου. Η συνολική εξωτερική περίμετρος του περιβόλου είναι τώρα 730 μ. και το εμβαδόν διπλάσιο του αρχικού (18 στρέμματα).

Περίοδος Γ΄. Εδώ ανήκει ο πολυγωνικός περίβολος, που περιέκλεισε στη ΒΑ πλαγιά του λόφου ένα τμήμα του οικισμού εμβαδού 2 εκταρίων. Ετσι η συνολική εξωτερική περίμετρος του τειχισμένου χώρου φθάνει τα 1000 μ. και το εμβαδόν του τα 37 στρέμματα.

Περίοδος Δ΄. Στη φάση αυτή τα τείχη ανακατασκευάστηκαν σε μεγάλη έκταση και μόνο τα χαμηλότερα μέρη τους, όσα δεν είχαν γκρεμιστεί από την καταστροφή, παρέμειναν ανέπαφα. Επισκευές έγιναν και στους βυζαντινούς χρόνους. Συγκεκριμένα κατά την περίοδο του Δεσποτάτου της Ηπείρου (13ος ? 14ος μ.Χ. αι.) το σύνολο της αρχαίας οχύρωσης επισκευάστηκε και κατασκευάστηκε Βυζαντινή Ακρόπολη με πυλίδες και ισχυρούς πύργους, τμήματα της οποίας σώζονται σε εντυπωσιακό ύψος. Η Βυζαντινή ακρόπολη έχει ταυτιστεί με το Κάστρο των Ρωγών, το οποίο αποτέλεσε ιστορικό, διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Το 1449 το Κάστρο καταλείφθηκε από τους Τούρκους, όπως όλη η Ήπειρος.

Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται το καθολικό της Κοίμησης της Θεοτόκου της Μονής Ρωγών, το οποίο χτίστηκε στα ερείπια παλαιότερου ναού και σύμφωνα με τη σωζόμενη κτητορική επιγραφή, ανοικοδομήθηκε και τοιχογραφήθηκε τον 17ο αι.

Δεν υπάρχουν αρχαιολογικά δεδομένα για τη χρονολόγηση της ακρόπολης και των διαδοχικών επεκτάσεων του περιβόλου που καλύπτουν μία μακρόχρονη περίοδο που αρχίζει από τους κλασικούς χρόνους και τελειώνει στους τελευταίους βυζαντινούς, στην περίοδο του Δεσποτάτου της Ηπείρου (13ος-14ος αι. μ.Χ.).