|
 |
 |
Στους ορόφους και ημιωρόφους του Μουσείου εκτίθενται και φυλάσσονται αριστουργήματα περιώνυμων ζωγράφων της μεταβυζαντινής περιόδου και αντιπροσωπευτικά έργα δημοφιλών και μη επτανήσιων ζωγράφων. Τους Κρητικούς ζωγράφους του 16ου αι. αντιπροσωπεύει ο Μιχαήλ Δαμασκηνός, ο κορυφαίος καλλιτέχνης της μετα-βυζαντινής ζωγραφικής. Προεξέχουν, επίσης έργα των ζωγράφων Νικόλαου Δοξαρά, Εμμανουήλ Τζάνε Μπουνιαλή, Νικόλαου Κουτούζη, Νικόλαου Καντούνη (17ου & 18ου αι. μ.Χ.).
Ιδιαίτερα ο Νικόλαος Κουτούζης, που επιδόθηκε και στην προσωπογραφία, αφομοίωσε με πληρότητα τύπους του μανιερισμού και του μπαρόκ και ζωγράφισε εικόνες με υποβλητική χρήση της απότομης φωτοσκίασης, όπως τους Εσταυρωμένους και στις εικόνες με θέματα από τα Πάθη, που δημιουργούν παράδοση στη Ζάκυνθο. Ενώ ο Νικόλαος Καντούνης, προσωπογράφος παραγωγικότατος και με εξαιρετικές σχεδιαστικές ικανότητες, χωρίς όμως μορφοπλαστική ικανότητα και συνθετικές πρωτοβουλίες, κλείνει ουσιαστικά τον κύκλο του επτανησιακού πορτραίτου.
Κατά το διάστημα της δημιουργίας όλων αυτών των καλλιτεχνών, διαπιστώνεται η ολοκληρωτική στροφή της θρησκευτικής ζωγραφικής στο μανιερισμό, το μπαρόκ, τη φλαμανδική ζωγραφική, επικρατεί η ελαιογραφία, εισάγονται στοιχεία της κοσμικής τέχνης (εκκοσμίκευση), αποτυπώνεται η έκφραση έντονων συναισθημάτων (περιπάθεια) και στους ναούς μεγάλοι πίνακες αντικαθιστούν τις τοιχογραφίες.
|