Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας
Ξεκίνησε τη λειτουργία του στα τέλη του 2015, μετά από μακρά περίοδο προετοιμασίας και με χρηματοδότηση από το πρόγραμμα ΕΠΑΝ ΙΙ του Υπουργείου Ανάπτυξης. Σ΄αυτό προβάλλονται όλες οι περίοδοι του πολιτισμού, από τα παλαιολιθικά μέχρι τα νεώτερα χρόνια, μέσα από πλήθος ευρημάτων που προέκυψαν από ανασκαφές και παραδόσεις ιδιωτών. Το μουσείο έχει πανθεσσαλικό χαρακτήρα με έμφαση στην περιφερειακή ενότητα Λάρισας.
Η έκθεση ξεκινά με ένα ενδιαφέρον τμήμα για την προϊστορία, με έμφαση στην ενότητα της νεολιθικής περιόδου, για την οποία η Θεσσαλία απέκτησε παγκόσμια φήμη. Μετά από εισαγωγή για την παλαιολιθική περίοδο, με εργαλεία και οστά ζώων από θέσεις γύρω από τον Πηνειό, ακολουθούν τα ευρήματα της νεολιθικής περιόδου, με πρώτα τα διακοσμημένα αγγεία. Στην ενότητα εντυπωσιάζει η μεγάλη ομάδα ανθρωπόμορφων ειδωλίων από την πυκνοκατοικημένη πεδιάδα της Λάρισας της 5ης και 6ης χιλιετίας πριν το παρόν, σε ποικιλία στάσεων και κινήσεων, που αποτελούν μοναδική μαρτυρία για την κατανόηση του πολιτισμού της εποχής.


Οι ακμαίες πόλεις της Θεσσαλίας των κλασικών χρόνων, Λάρισα, Φάρσαλα, Κραννώνα και πολλές άλλες, προβάλλονται μέσα από τα έργα γλυπτικής, κυρίως ταφικές στήλες, αναθήματα στα ιερά, καθώς και αντικείμενα καθημερινού βίου.
Οι ταφικοί τύμβοι της αρχαϊκής εποχής από τον ’γιο Γεώργιο και το Ομόλιο διέσωσαν πλήθος ευρημάτων από το στρώμα πυράς, μεταξύ των οποίων τα σιδερένια όπλα των νεκρών και πολλά αγγεία.
Σκεύη καθημερινής χρήσης, όπου και το μοναδικό αγγείο από τα Φάρσαλα για την παρασκευή του τυριού, πολύτιμα ταφικά κτερίσματα, όπως τα χρυσά στεφάνια, καθώς και αναθήματα στα ιερά, αποτελούν απτές μαρτυρίες της ζωής και της τέχνης των κατοίκων μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια.
Η είσοδος στην ενότητα των πρώτων χριστιανικών χρόνων τονίζεται από αμφιπρόσωπο ανάγλυφο, που αποτελεί χριστιανικό επίκρανο από εκκλησία της Λάρισας του 5ου αι. μ.Χ., με πλούσια φυτική διακόμηση, ενώ στην πίσω πλευρά παρέμειναν οι γλυφές του ρωμαϊκού αγάλματος, το οποίο ξαναχρησιμοποιήθηκε. Εδώ εντάσσονται αρχιτεκτονικά γλυπτά από το ναό του αγίου Αχιλλίου, του πολιούχου της πόλης και πρώτου αρχιεπισκόπου Λαρίσης, του 4ου αι. μ.Χ., καθώς και το στόμιο πηγαδιού με τη σχετική επιγραφή.
Στην αίθουσα κυριαρχούν ψηφιδωτά δάπεδα με πλούσια διακόσμηση από σπίτια της Λάρισας της ύστερης αρχαιότητας, καθώς και αντικείμενα από το νοικοκυριό της εποχής.
Στην επόμενη ενότητα εκτίθενται βυζαντινά ανάγλυφα, καθώς και εντυπωσιακά εφυαλωμένα αγγεία και κοσμήματα από τάφους, που βοηθούν στην προσέγγιση του πολιτισμού της βυζαντινής εποχής. Ξεχωρίζουν τα ζωγραφικά πορτραίτα αγίων από το Όρος των Κελλίων, σημαντική μοναστική κοινότητα του Κισσάβου, με πλήθος σωζόμενων μοναστηριών.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η μεταβυζαντινή ενότητα, όπου η έκθεση προβάλλει τη συνύπαρξη των οθωμανών κυριάρχων με τους χριστιανούς και τους εβραίους κατοίκους από τον 15ο αιώνα και εξής, η οποία δεν εμπόδισε την μεγάλη οικονομική ανάπτυξη των πόλεων, την άνθηση της χριστιανικής τέχνης και τη δημιουργία εμπορικών κέντρων πανευρωπαϊκής εμβέλειας, όπως τα Αμπελάκια. Εκτίθενται ταφικές στήλες, νομισματικοί θησαυροί και μεταβυζαντινές εικόνες.

Η έκθεση πλαισιώνεται από ψηφιακές προβολές σύγχρονου τύπου που προβάλλουν τα σημαντικά εκθέματα.