Μικρό έξεργο ανάγλυφο της συλλογής Ν. Χατζηβασιλείου, όπου απεικονίζεται ένας καθισμένος φτερωτός ’τλας, σκαλισμένος, όπως και τα περισσότερα ανάγλυφα της Γκαντάρα, σε πορώδες και αρκετά μαλακό πέτρωμα. Το ανάγλυφο είναι επηρεασμένο από ελληνιστικά-ρωμαϊκά πρότυπα και χαρακτηρίζεται από τη μικρή ικανότητα του καλλιτέχνη να αποδώσει σωστά τις ανατομικές λεπτομέρειες. Για να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η μορφή είναι καθισμένη παρουσιάζεται μόνο το πλατύ και μυώδες άνω τμήμα του κορμού μέχρι τη μέση, χωρίς τη λεκάνη, με τα δυνατά χέρια να ακουμπούν στα λυγισμένα πόδια. Σε αυτή την αναπαράσταση του ’τλαντα της ελληνικής μυθολογίας, που έχει το καθήκον να σηκώνει στους ώμους του τον κόσμο, έχουν προστεθεί φτερά. Το σώμα αντικρύζει κατά μέτωπο το θεατή για να δοθεί έμφαση στη δύναμη και στον όγκο του. Αντίθετα, μία έκφραση μελαγχολίας αποπνέει το πρόσωπο, το οποίο στρέφεται ελαφρά σε στάση 3/4 και κοιτάζει προς τα κάτω.