Λατρευτικό άγαλμα της Περσεφόνης, που μαζί με το άγαλμα της μητέρας της, θεάς Δήμητρας, ήταν στημένο σε ενιαίο λίθινο βάθρο μέσα στο σηκό ναΐσκου στο αρχαίο Κάλλιο. Η Δήμητρα, που σήμερα δε σώζεται, απεικονιζόταν καθιστή σε θρόνο, ενώ η Περσεφόνη ήταν όρθια. Η μορφή στηρίζεται στο αριστερό της πόδι και το δεξί παραμένει χαλαρό και άνετο. Φορά ποδήρη χιτώνα και ιμάτιο, που καλύπτει την πλάτη της, τυλίγεται στον αριστερό βραχίονα και πέφτει προς τα κάτω. Η ενδυμασία αποδίδεται με ομάδες κάθετων και πλάγιων πτυχώσεων, που απηχούν ακόμη τη μορφολογία της κλασικής περιόδου, ενώ και τα χαρακτηριστικά του προσώπου, παρά τη φθορά που έχουν υποστεί, εντάσσονται στην υστεροκλασική τεχνοτροπία: τριγωνικό μεγάλο μέτωπο, ιδεαλιστικός χαρακτήρας των ματιών και του στόματος, αβρότητα του δέρματος και διαχωρισμός των μαλλιών στη μέση. Εντύπωση προκαλεί ο ψηλός και λεπτός λαιμός, που αποτελεί μικρή παραφωνία στη συνολική δομή του έργου. Το άγαλμα αποκαλύφθηκε έξω από τα τείχη του Καλλίου, λίγο πριν ο χώρος κατακλυσθεί από τα νερά της τεχνητής λίμνης του Μόρνου.