Απόσπασμα, που προέρχεται από τα ψηφιδωτά που διακοσμούσαν τους τοίχους της βασιλικής του Αγίου Δημητρίου, τα οποία χάθηκαν στην πυρκαγιά του 1917. Οι ψηφίδες του είναι κατασκευασμένες από γυαλί και χρυσό. Αποτελούσε τμήμα διακοσμητικής ζώνης και σώζει μόνο μικρό μέρος της παράστασης. Στην αριστερή πλευρά εικονίζεται ένα παγώνι με πολύχρωμο φτέρωμα, που κινείται προς τα δεξιά, πλησιάζοντας μία λεκανοειδή κρήνη γεμάτη με νερό. Ένα δεύτερο, αντίστοιχο παγώνι, που εικονιζόταν συμμετρικά, υπήρχε δεξιά της κρήνης αλλά δε σώζεται. Το θέμα είναι ιδιαίτερα αγαπητό στα ψηφιδωτά της παλαιοχριστιανικής περιόδου και έχει συμβολικό χαρακτήρα, καθώς τόσο το παγώνι όσο και το νερό είναι σύμβολα της αιώνιας ζωής. Η παράσταση χαρακτηρίζεται για τη φυσιοκρατία και τη χάρη, που παραπέμπουν στην ελληνιστική τέχνη, κάτι που παρατηρείται και σε άλλα πρώιμα ψηφιδωτά, τα οποία κοσμούσαν ναούς στην πόλη της Θεσσαλονίκης.