Στήλη, που ήταν το σήμα στον τάφο ενός νεαρού άνδρα της αρχαϊκής εποχής. Είναι σπασμένη στο ανώτερο μέρος της και σώζει τμήμα του επιτύμβιου επιγράμματος, που ήταν χαραγμένο σε έξι στίχους. Πρόκειται για μνημείο μοναδικό στο είδος του, καθώς η επιγραφή που φέρει είναι μία από τις ελάχιστες που έχουν χαραχθεί ολόκληρες από τα δεξιά προς τα αριστερά («επί τα λαιά»), σύμφωνα με τα φοινικικά πρότυπα, και διαβάζεται από κάτω προς τα πάνω. Το επίγραμμα αναφέρεται στον πρόωρο θάνατο ενός νέου, του Αυτοκλείδου, θέμα συνηθισμένο στις επιτύμβιες επιγραφές. Στο κείμενο παρατηρείται μία ακόμη ιδιομορφία, καθώς χρησιμοποιείται το πρώτο πρόσωπο ενικού και, μάλιστα, παρουσιάζεται να μιλάει όχι ο νεκρός αλλά κάποιος συγγενής, φίλος ή απλός παρατηρητής του τάφου.