Πρόκειται για ένα από τα αριστουργήματα της δαιδαλικής τέχνης της Κρήτης. Από το άγαλμα σώζεται μόνο το κεφάλι, ενώ το σώμα δεν βρέθηκε. Το μέγεθός του είναι αρκετά μικρότερο από το φυσικό και εσωτερικά είναι κοίλο. Στο πρόσωπο διατηρούνται ίχνη χρώματος, όπως το κυανό στην περιοχή των φρυδιών, ενώ οι κόρες των ματιών αποδίδονται με εγχάραξη, που έχει γίνει με διαβήτη. Στο στόμα διαγράφεται το γνωστό χαρακτηριστικό αρχαϊκό μειδίαμα. Το έργο κατέχει ιδιαίτερη θέση μεταξύ των ευρημάτων του πλούσιου αποθέτη, στον οποίο ανήκε. Ο χώρος του ιερού δεν εντοπίσθηκε, όμως το άγαλμα πρέπει να ήταν αφιερωμένο σε κάποια γυναικεία θεότητα γονιμότητας και ευφορίας.