Κέλυφος από αυγό στρουθοκαμήλου, χωρίς διακόσμηση, που σώζεται σχεδόν ακέραιο. Φέρει τέσσερις μικρές οπές, από τις οποίες οι δύο πιθανόν χρησίμευσαν στην αφαίρεση του περιεχομένου. Βρέθηκε σε πλούσια ταφή έφηβης νεκρής, μαζί με υπολείμματα χρυσοκέντητου υφάσματος και σκεύη φαγεντιανής, και πρέπει να χρησιμοποιήθηκε ως μυροδοχείο, για τη διατήρηση αρωματικού ελαίου. Τέτοια αυγά τοποθετούνταν σε τάφους ως κτερίσματα ήδη από την 3η χιλιετία π.Χ. στην Αίγυπτο, στην Παλαιστίνη και στη Μεσοποταμία. Η παρουσία τους λειτουργούσε ως σύμβολο της γέννησης και της συνέχειας της ζωής, όπως συνέβαινε και με τα συνηθισμένα αυγά όρνιθας, που βρίσκονται συχνά σε τάφους αυτής της εποχής στην ανατολική Κρήτη. Εισηγμένο και σπάνιο, σε συνδυασμό και με τα άλλα ευρήματα του τάφου, δηλώνει τις σχέσεις της Κρήτης με την Αίγυπτο, καθώς και την άνθηση του εμπορίου και την οικονομική ευμάρεια της περιοχής κατά το 2ο αι. π.Χ.