Η επιγραφή συνδέεται με ένα από τα πιο τραγικά γεγονότα του Πελοποννησιακού πολέμου, που περιέγραψε ο Θουκυδίδης, την εκστρατεία των Αθηναίων κατά της Σικελίας και την πανωλεθρία που υπέστησαν στις Συρακούσες το 413 π.Χ. Είναι ένα από τα θραύσματα του ψηφίσματος, με το οποίο οι Αθηναίοι αποφάσισαν για τη μοιραία εκστρατεία. Συνολικά σήμερα σώζονται οκτώ θραύσματα, που ανήκαν σε δύο λίθινες στήλες και το συγκεκριμένο προέρχεται από το αριστερό τμήμα της μίας στήλης. Το κείμενο σώζεται πολύ αποσπασματικά, σε μήκος 15 στίχων, αλλά μας μεταφέρει τη δραματικότητα και την ένταση της κατάστασης που επικρατούσε στην Αθήνα. Η επιγραφή είναι πολύ προσεκτικά χαραγμένη, όπως αρμόζει στο τόσο σημαντικό αυτό δημόσιο κείμενο, και αποτελεί άριστο δείγμα της στοιχηδόν χάραξης, με τα γράμματα να σχηματίζουν τέλειες οριζόντιες και κατακόρυφες γραμμές, με ίσες μεταξύ τους αποστάσεις.