Χαρακτηριστικό δείγμα απελευθερωτικής επιγραφής των κλασικών χρόνων. Η στήλη σώζεται ολόκληρη και το κείμενό της είναι γραμμένο σε 12 στίχους, όχι ομοιόμορφα, άλλοτε πυκνά και άλλοτε πιο αραιά στο πλάτος του λίθου. Σύμφωνα με την επιγραφή, ο Νίκων, κύριος της δούλης Νικαφορίδας, ελευθερώνει και προσφέρει στο ιερό του Ποσειδώνα στο Ταίναρο την ίδια, τα δύο παιδιά της και όλα της τα υπάρχοντα. Στην αρχαία Ελλάδα ήταν συνήθης η απελευθέρωση των δούλων χάρη στη συμπάθεια ή στην ευγνωμοσύνη που έτρεφαν προς αυτούς οι κύριοί τους. Για την απελευθέρωση των δούλων έπρεπε να συνταχθεί μία επίσημη απελευθερωτική πράξη. Συνήθως η απελευθέρωση γινόταν με τη μορφή εικονικής ανάθεσης των δούλων σε κάποιο ιερό, κατάλοιπο της παλαιάς ιεροδουλείας (δηλαδή της κτήσης δούλων από το ιερό). Ο απελεύθερος ετίθετο έτσι υπό την προστασία του θεού, ώστε να μην τον θίξει κανείς.