Σπονδικό αγγείο από πηλό, αντιπροσωπευτικό δείγμα του θαλάσσιου ρυθμού, που αναπτύχθηκε στην Κρήτη στους πρώιμους νεοανακτορικούς χρόνους. Το ρυτό έχει κομψό ωοειδές σχήμα, χαμηλό κυλινδρικό λαιμό και μία κάθετη λαβή. Πλούσια γραπτή διακόσμηση, που μιμείται το θαλάσσιο κόσμο, καλύπτει την επιφάνειά του. Το θαλασσινό τοπίο δηλώνεται με βράχους και κοράλλια, που έχουν δαντελωτά άκρα και αναπτύσσονται προς όλες τις κατευθύνσεις, ενώ στο κέντρο προβάλλει ένας μεγάλος αργοναύτης με πλοκάμια που ελίσσονται και παίρνουν τη μορφή σπείρας. Είναι πολύ μεγαλύτερος από τα υπόλοιπα στοιχεία της φύσης, έτσι ώστε να γίνεται η μοναδική και κυρίαρχη μορφή της παράστασης. Η απόδοση της μορφής του και η προσαρμογή του επάνω στο σώμα του αγγείου, καθώς και η όλη ζωντάνια που αποπνέει η σύνθεση, αποδεικνύουν την ικανότητα του καλλιτέχνη στην αποτύπωση της φύσης αλλά και τη διακοσμητική διάθεση που χαρακτηρίζει την κεραμική της περιόδου.