Πραγματικό αριστούργημα της νεοανακτορικής μικροπλαστικής αποτελεί το σπάνιο αγαλματίδιο που παριστάνει ταυροκαθάπτη. Βρέθηκε μαζί με κομμάτια άλλων μορφών και φαίνεται ότι αποτελούσε μέρος μιας μεγαλύτερης σύνθεσης που απεικόνιζε τα ταυροκαθάψια, τον περίφημο θρησκευτικό αγώνα της μινωικής Κρήτης. Ο ταυροκαθάπτης αποδίδεται σε ελεύθερη, στιγμιαία κίνηση, ακριβώς την ώρα του άλματος πάνω από τον ταύρο. Έχει τεντωμένα χέρια και πόδια και όλο το σώμα του είναι διαποτισμένο από ένταση κατά τη διάρκεια του επικίνδυνου άλματος. Η ίδια ένταση αποτυπώνεται εκφραστικά και στο πρόσωπο, με τα αγωνιώδη μάτια και το μισάνοιχτο στόμα. Εντυπωσιακή είναι η φυσική απόδοση των ανατομικών λεπτομερειών, που δείχνει τη γνώση και την ικανότητα του καλλιτέχνη. Τα μαλλιά ήταν ένθετα από χαλκό, όπως συμβαίνει σε κομμάτια άλλων μορφών, ενώ τα ενδύματά του πρέπει να ήταν από χρυσό. Πρόκειται για εξαίσιο έργο τέχνης και για ένα από τα πρώτα χρυσελεφάντινα αντικείμενα που δημιουργήθηκαν στον ελληνικό χώρο.
Στοιχεία εκθέματος
Χρονολόγηση:
Ύστερη Εποχή του Χαλκού, περίπου 1550 π.Χ.
Τόπος Εύρεσης:
Κνωσός, Ανάκτορο
Διαστάσεις:
μήκος: 0,295 μ.
Υλικό:
Ελεφαντόδοντο
Αριθμός Ευρετηρίου:
ΑΕ 3
Copyright:
Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Ελληνική Τέχνη, Η αυγή της ελληνικής τέχνης, Αθήνα, 1994, αρ. 52, 182, 322