Το τελετουργικό αυτό αγγείο αποτελεί τυπικό δείγμα του θαλάσσιου ρυθμού, που αντανακλά ξεκάθαρα τη φυσιοκρατία της μινωικής τέχνης στη νεοανακτορική περίοδο. Έχει ραδινό, κωνικό σώμα, που συνδέεται με το λαιμό με πλαστικό δακτύλιο, ενώ ο πυθμένας του διαμορφώνεται ως οξεία απόληξη με οπή, για να εξυπηρετεί τις χοές. Ο λαιμός καταλήγει σε πλατύ χείλος, από το οποίο ξεκινάει η μικρή κυλινδρική λαβή. Το σχήμα του αγγείου συνδυάζεται απόλυτα με τη γραπτή διακόσμησή του, καθώς το θαλασσινό τοπίο, που απεικονίζεται, καλύπτει αρμονικά όλη την επιφάνειά του. Το κεντρικό θέμα είναι ένας δεκαπεντάκτινος αστερίας, που αποδίδεται με αρκετά συμβατικό τρόπο. Γύρω του πλέουν ναυτίλοι και κοράλλια, ενώ στο κατώτερο μέρος εμφανίζονται σχηματοποιημένοι βράχοι με σκούρο χρώμα. Τα πλοκάμια των ναυτίλων και τα εξάρματα των κοραλλιών, με διαφορετική κατεύθυνση το καθένα, προσδίδουν ιδιαίτερη κίνηση στην παράσταση. Το αγγείο βρέθηκε σε θραύσματα και έχει συγκολληθεί.