Από τα σπουδαιότερα γλυπτά της ρωμαϊκής εποχής, που προέρχονται από την Εύβοια, είναι το άγαλμα του Αντίνοου, ευνοούμενου του αυτοκράτορα Αδριανού, που θεοποιήθηκε μετά το θάνατό του. Το άγαλμα σώζεται μέχρι το ύψος των γονάτων, ενώ λείπουν και τα δύο χέρια, με τα οποία ίσως κρατούσε κάποιο αντικείμενο. Ο νεαρός άνδρας παριστάνεται με τη μορφή του θεού Διονύσου, με τη λατρεία του οποίου συνδέθηκε. Φοράει λοξά στο γυμνό σώμα του δέρμα λεοπάρδαλης και είναι στεφανωμένος με φύλλα κισσού και μικρά τσαμπιά σταφυλιών. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου δείχνουν το νεαρό της ηλικίας του και φανερώνουν στοχαστικό ύφος και ηρεμία, στοιχεία που συνηθίζονται σε αγάλματα θεών της κλασικής περιόδου. Ο Αντίνοος αποτελεί μία από τις τελευταίες ιδεαλιστικές δημιουργίες της ανθρώπινης μορφής, που εντάσσεται στον κλασικισμό της εποχής του αυτοκράτορα Αδριανού (2ος αι. μ.Χ.). Το άγαλμα βρέθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα σε ένα κυκλικό βαλανείο, μαζί με ένα γυναικείο άγαλμα και ένα κεφάλι Ρωμαίου.