Σπουδαίος γιατρός και φιλόσοφος της Ρωμαϊκής περιόδου. Γεννήθηκε το 131 μ.Χ. στην Πέργαμο της Μικράς Ασίας. Ο πατέρας του Νίκων, αρχιτέκτονας και επιστήμονας, παρείχε στο Γαληνό τις πρώτες σπουδές του. Μετά το θάνατο του πατέρα του, ταξίδεψε στη Σμύρνη, την Κόρινθο και την Αλεξάνδρεια, με σκοπό να ολοκληρώσει τις σπουδές του στην ιατρική. Επέστρεψε στην Πέργαμο, αλλά γρήγορα αναχώρησε για τη Ρώμη, όπου η πολυμάθειά του εντυπωσίασε τους Ρωμαίους σε τέτοιο βαθμό, ώστε έγινε γιατρός του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου και του Σεπτίμιου Σεβήρου. Δεν είναι γνωστή η ακριβής χρονολογία του θανάτου του Γαληνού. Μία άποψη υποστηρίζει πως πέθανε το 201 μ.Χ., ενώ υπάρχει και η θεωρία για το 210 μ.Χ.
Το έργο του Γαληνού ήταν πολύπλευρο. Έγραψε πολλά βιβλία σχετικά με ιατρικά και φιλοσοφικά θέματα. Από όλα αυτά έχουν σωθεί 150, όμως αρκετά θεωρούνται νόθα από τους ερευνητές. Μελέτησε πολύ τα έργα του Αριστοτέλη, καθώς και αυτά των μαθηματικών της εποχής του. Αν και υπήρξε εριστικός και δεισιδαίμονας, οι απόψεις του Γαληνού δεν είναι δογματικές, αλλά χαρακτηρίζονται από ευρύ φιλοσοφικό πνεύμα. Πολλές από τις γνώσεις του αποτελούν και σήμερα τη βάση της ιατρικής επιστήμης. Σύμφωνα με τις απόψεις του, οι γιατροί πρέπει να διδάσκονται από τους φιλοσόφους και επιβάλλεται να αποκτήσουν πείρα και λογική.
Ο Γαληνός στα έργα του ασχολήθηκε με τις επιπτώσεις του αθλητισμού στην υγεία και τη ζωή των αθλητών. Υποστήριζε πως όσοι εξασκούσαν τον πρωταθλητισμό λειτουργούσαν σε βάρος της φυσικής και σωματικής τους κατάστασης. Ανέφερε ακόμη πως η υπερβολική εκγύμναση και η κατανάλωση τεράστιων ποσοτήτων φαγητού από τους αθλητές οδηγούσε στην παραμόρφωση του σώματός τους. Σε ένα από τα συγγράμματά του παρέδωσε μία συνταγή για μία αλοιφή, την οποία ονόμαζε «των ολυμπιονικών?, και η οποία απάλλασσε από την κούραση τους αθλητές. Η αλοιφή περιλάμβανε κάδμιο, όπιο, αντιμόνιο, ψευδάργυρο, οξείδια, αλόη, λιβάνι, κρόκο, σμύρνα και ένα ωμό αυγό. Ειδικά για τους παλαιστές πίστευε πως αποτελούν τους πιο παχύσαρκους ανθρώπους. Επίσης, συνέκρινε τις λέξεις «αθλητής? και «άθλιος?, αναφέροντας ότι είναι συγγενικές, χωρίς να μπορεί να προσδιορίσει ποια από τις δύο είχε προηγηθεί.
Οι επικρίσεις του Γαληνού για τον αρχαίο ελληνικό αθλητισμό αποτελούσαν μία από τις εντονότερες διαμαρτυρίες διανοουμένου του αρχαίου κόσμου που είχε ιδιαίτερη βαρύτητα, γιατί προερχόταν από ένα σπουδαίο γιατρό και γνώστη της ανθρώπινης υγείας. Όμως δεν κατάφεραν να αμαυρώσουν την πορεία του αθλητισμού, ούτε και να μειώσουν το ενδιαφέρον των συγχρόνων του Γαληνού για αυτόν.
|
 |
|
