Κορυφαίος σοφιστής, ρήτορας και ρητοροδιδάσκαλος από τους Λεοντίνους της Σικελίας. Ήταν μαθητής του Εμπεδοκλή του Ακραγαντίνου και κληρονόμος της μεγάλης σικελικής παράδοσης δικανικών λόγων. Το 427 π.Χ. ο Γοργίας επισκέφθηκε την Αθήνα ως αρχηγός μιας διπλωματικής αποστολής («αρχιπρόξενος?), για να ζητήσει τη βοήθεια των Αθηναίων εναντίον των Συρακουσίων, και, όχι μόνο κατόρθωσε να πείσει τους Αθηναίους, αλλά προκάλεσε αίσθηση με το λόγο του που ήταν γεμάτος ποιητικά ευρήματα και συμμετρικούς συλλογισμούς.
Ο Γοργίας ήταν ο πρώτος που αντιμετώπισε τη ρητορική ως τέχνη της πειθούς και, επομένως, ο πρώτος που έδωσε φραστική δύναμη και τέχνη στο λόγο και μελέτησε την επίδρασή του στην ψυχή του ανθρώπου. Τα μορφολογικά στοιχεία που χρησιμοποιούσε στον λόγο του ήταν γνωστά ως «γοργίεια σχήματα? και έφεραν επανάσταση στις τεχνικές της ρητορικής. Ο Γοργίας είχε τεράστια απήχηση και άσκησε μεγάλη επιρροή, μεταξύ άλλων, στον Ισοκράτη, ο οποίος ήταν μαθητής του, στον Θουκυδίδη, στον Ευριπίδη, στον Πρόδικο και τον Κριτία, στον Αντισθένη και τον Αισχίνη. Εκτός από τη Σικελία και την Αθήνα, ο Γοργίας ανέπτυξε διδακτική δραστηριότητα στο Άργος, στη Βοιωτία και στη Θεσσαλία, όπου και πέθανε. Δύο από τα έργα του Γοργία, που αποτελούσαν ρητορικές ασκήσεις, σώζονται ακέραια: το ''Ελένης Εγκώμιον'' και η ''Υπέρ Παλαμήδους απολογία''. Ο Γοργίας έγραψε επίσης ''επιδεικτικούς'' λόγους, τους οποίους εκφώνησε μπροστά σε μεγάλα ακροατήρια κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου στο πνεύμα της πολιτικής του για πανελλήνια συμφιλίωση και ομόνοια, όπως ο ''Ολυμπιακός'' που εκφωνήθηκε στην Ολυμπία, ο ''Πυθικός'' που εκφωνήθηκε από το βωμό του ναού του Απόλλωνα στους Δελφούς, και ο ''Επιτάφιος'' που εκφωνήθηκε στην Αθήνα προς τιμή των πεσόντων του πολέμου.
|
 |
|
