Επιτύμβια στήλη των ύστερων ρωμαϊκών χρόνων, με αετωματική απόληξη και ανάγλυφη παράσταση μέσα σε παραλληλεπίπεδο βάθυσμα. Ήταν το σήμα στον τάφο του Αντιπάτρου, νεαρού άνδρα που ηρωοποιήθηκε μετά το θάνατό του. Κεντρική μορφή του αναγλύφου είναι ένας ιππέας, που εικονίζεται με το σκύλο του και το νεαρό δούλο του. Πιο πίσω του εικονίζεται καλυπτροφόρος γυναίκα καθισμένη σε δίφρο. Σε πρώτο επίπεδο διακρίνεται βωμός, όπου καίει φωτιά, και στο βάθος δένδρο με περιτυλιγμένο γύρω του φίδι. Στο αέτωμα, επάνω από την παράσταση, υπάρχει κάνθαρος, από τον οποίο βλασταίνουν κισσόφυλλα. Κάτω από την παράσταση σώζεται επιμελημένη επιγραφή σε τέσσερις στίχους.