|
Ποιητής και στοχαστής, από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ήταν γόνος πλούσιας λευκαδίτικης οικογένειας. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και σε νεαρή ηλικία ταξίδεψε στην Αίγυπτο και στην Αμερική, όπου νυμφεύθηκε την Αμερικανίδα Εύα Πάλμερ. Υπήρξε ο εμπνευστής της Δελφικής Ιδέας, της ανασύστασης και ανανοηματοδότησης των Δελφών ως παγκόσμιου πνευματικού πόλου, και ο θεμελιωτής μαζί με την Εύα, των Δελφικών Εορτών, που πραγματοποιήθηκαν στο θέατρο των Δελφών το 1927 και το 1930 και αποτέλεσαν ανεπανάληπτα επιτεύγματα της δραματουργίας, της ενδυματολογίας, της μουσικής σύνθεσης και της αθλητικής άμιλλας. Το 1938 γνώρισε την Άννα Καραμάνη, την οποία νυμφεύθηκε δύο χρόνια αργότερα. Στην περίοδο του πολέμου και της Κατοχής έλαβε ενεργά μέρος στους αγώνες του ελληνικού λαού, με το λόγο του. Δημοσίευσε ποιητικές συλλογές και πεζά έργα, όπου προβάλλονται οι φιλοσοφικές του αγωνίες, η προσπάθειά του για την ανασύσταση του δελφικού πνεύματος, το όραμα της συμφιλίωσης και ειρηνικής συμβίωσης των ανθρώπων. Έργα του είναι τα δράματα «Ασκληπιός» και «Σίβυλλα», οι ποιητικές συλλογές «Αλαφροΐσκιωτος», «Στίχοι», «Πρόλογος στη ζωή», «Λυρικός βίος», «Επίνικοι», «Ακριτικά» κ.ά. Ασθένησε σοβαρά το 1944, στη Σαλαμίνα, όπου είχε αποσυρθεί κατά τη διάρκεια της Κατοχής, και η υγεία του επιδεινώθηκε το 1950, με αποτέλεσμα να πεθάνει ένα χρόνο αργότερα. Τάφηκε στους Δελφούς, όπου βρίσκεται και το σπίτι του, που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο.
|
 |
|
