|
Αρχαιολόγος, ακαδημαϊκός και καθηγητής πανεπιστημίου. Γεννήθηκε στη Βλάστη της Κοζάνης. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία. Το 1903 διορίσθηκε βοηθός νομισματογνώμων στο Εθνικό Μουσείο και το 1904, μετά από διαγωνισμό, εισήλθε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία ως έφορος αρχαιοτήτων στη Βοιωτία και στη Φωκίδα. Το 1924 έγινε καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1926 τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Στην περίοδο της Κατοχής υπηρέτησε ως Διευθυντής Αρχαιοτήτων και μετά τον πόλεμο έλαβε μέρος στη Διάσκεψη της Ειρήνης στο Παρίσι ως σύμβουλος της ελληνικής αντιπροσωπείας. Ήταν μέλος ή πρόεδρος πολλών επιστημονικών ιδρυμάτων της Ελλάδας και του εξωτερικού. Συνέγραψε και δημοσίευσε πολυάριθμες επιστημονικές μελέτες σχετικές με την επιγραφική, που ήταν η κύρια ειδικότητά του, αλλά και με πολλούς ακόμη τομείς της επιστήμης, όπως η γλυπτική, η νομισματική, η αρχιτεκτονική και η τοπογραφία. Σημαντικές είναι οι μελέτες του για τη Βοιωτία και τους Δελφούς, μάλιστα, ο ίδιος έγραψε τον πρώτο αρχαιολογικό οδηγό των Δελφών στην ελληνική γλώσσα (1908). Ευαίσθητος στα προβλήματα της σύγχρονης Ελλάδας, μετατόπισε σταδιακά τον άξονα των ενδιαφερόντων του στη Μακεδονία, όπου με σειρά δημοσιευμάτων αρχαιολογικού, ιστορικού και εθνολογικού ενδιαφέροντος προσπάθησε να καταδείξει την ιστορική της ταυτότητα.
|
 |
|
