|
Αρχαιολόγος, θεωρητικός της ιστορίας της αρχαίας τέχνης, διευθυντής του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου και ακαδημαϊκός. Γεννήθηκε στην Άμφισσα, όπου ολοκλήρωσε τη γυμνασιακή του εκπαίδευση. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε στα Πανεπιστήμια του Μονάχου και του Βερολίνου. Το 1919, φοιτητής ακόμη, έγινε δεκτός στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, όπου υπηρέτησε ως επιμελητής και αργότερα ως έφορος αρχαιοτήτων στη Στερεά, στην Αττική, στη Σπάρτη, στη Θεσσαλία και στις Κυκλάδες. Πραγματοποίησε ανασκαφές σε όλες αυτές τις περιοχές και δημοσίευσε μελέτες με τα αποτελέσματα των ερευνών του. Το 1942 έγινε διευθυντής του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου και συνέβαλε καθοριστικά στην προστασία και στη διάσωση των αρχαιοτήτων κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ενώ μετά τον πόλεμο, κύριο μέλημά του ήταν η ανασυγκρότηση του μουσείου. Το 1956 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και λόγω του σπουδαίου έργου του έγινε μέλος σε επιστημονικά ιδρύματα της Ελλάδας και του εξωτερικού και έλαβε πολλές τιμητικές διακρίσεις. Πραγματοποίησε σημαντικές έρευνες για την αρχαία πλαστική, πρόσφερε νέες ερμηνείες έργων τέχνης και έδωσε πρότυπα και λύσεις σε καίρια επιστημονικά ζητήματα. Η ισχυρή προσωπικότητά του, το αυστηρό ήθος του, η βαθιά αρχαιογνωσία του, πέρα από τη γνώση της ιστορίας της τέχνης, της φιλολογίας και της λογοτεχνίας, τα κοινωνικά και πολιτικά ενδιαφέροντά του, τον ανέδειξαν σε βαθύ στοχαστή της πνευματικής ζωής.
|
 |
|
