Κ. Κεκίλιος Μετέλλος
Καζούλης Παύλος
Κάλαμις
Κάλκος Π.
Καλλικράτης (5ος αι. π.Χ.)
Καλλίμαχος
Καλυψώ
Καπαντζής Αχμέτ
Καρούζος Χρήστος (1900-1967)
Κάσσανδρος
Κένταυροι
Κεραμόπουλος Αντώνιος (1870-1959)
Κεσακλής Βασίλειος
Κλεόβουλος Λίνδιος (6ος αι. π.Χ.)
Κονταρής, Φράγγος και Γεώργιος (16ος αι.)
Κόντογλου Φώτης
Κορρές Γεώργιος
Κουγιουμτζόγλου Αθανάσιος
Κουγιουμτζόγλου Παντελής
Κουρεμένος Β.
  Κρόνος
Μυθικός θεός της γενιάς που υπήρχε πριν από το Δία και τους Ολύμπιους θεούς. Ήταν το τελευταίο από τα παιδιά της Γαίας και του Ουρανού. Με τη βοήθεια της μητέρας του πήρε τη θέση του πατέρα του στο θρόνο και έριξε στα Τάρταρα τους αδελφούς του Εκατόγχειρες και Κύκλωπες, ενώ ελευθέρωσε τους Τιτάνες, που κρατούσε φυλακισμένους ο Ουρανός. Με τη σύζυγό του Ρέα απέκτησαν πολλά παιδιά, τα οποία έτρωγε αμέσως μετά τη γέννησή τους, για να μην του πάρουν το θρόνο, αλλά υποχρεώθηκε να τα βγάλει από το στόμα του όταν η Μήτις του έδωσε ένα ειδικό φάρμακο. Τότε εκείνα, με αρχηγό το Δία, που είχε ήδη διασωθεί από τη Ρέα, κήρυξαν πόλεμο ενάντια στον Κρόνο και στους Τιτάνες και η μεταξύ τους μάχη, η περίφημη Τιτανομαχία, έληξε ύστερα από δέκα χρόνια με νίκη του Δία και των Ολυμπίων θεών. Εκτός από αυτούς, ο Κρόνος είχε αποκτήσει και άλλα παιδιά, όπως τον Κένταυρο Χείρωνα από την ένωσή του με τη Φιλύρα. Σύμφωνα με μία παράδοση, ο Κρόνος βασίλευε στην Ολυμπία, όπου κυρίως λατρευόταν, και από αυτόν πήρε το όνομά του το Κρόνιο, ο ιερός λόφος που δεσπόζει πάνω από την Άλτι. Όπως αναφέρει ο Παυσανίας, στην κορυφή του, κατά την αρχαιότητα, οι λεγόμενοι «Βασίλαι» έκαναν θυσίες προς τιμήν του Κρόνου κατά την εαρινή ισημερία, το μήνα που οι Ηλείοι ονόμαζαν Ελάφιο. Στα ριζά του λόφου υπήρχαν τα πανάρχαια, προϊστορικά ιερά της Ολυμπίας, όπου λατρεύονταν οι προϊστορικές θεότητες, μεταξύ των οποίων και ο Κρόνος. Από το λογοπαίγνιο Κρόνος-Χρόνος, ο Κρόνος θεωρήθηκε η προσωποποίηση του χρόνου.
Κυβέλη
Κυριαζής (16ος αι.)
Κυριακού Δ.
Κωνσταντίνος Θ' Μονομάχος
Κωνσταντίνος Μελισσηνός ή Μαλιασηνός (13ος αι.)