|
Σπουδαίος γιατρός του αρχαίου κόσμου, ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της ιατρικής σχολής της Κω και ο θεμελιωτής της επιστημονικής ιατρικής. Γεννήθηκε στην Κω και ήταν γιος του γιατρού Ηρακλείδα και της Φαιναρέτης. Τα χρόνια της νεότητάς του έζησε στο νησί, μελετώντας δίπλα στον πατέρα του τα αρχεία των ασθενών και τις μεθόδους θεραπείας, που φυλάσσονταν στο ιερό του Ασκληπιού. Δάσκαλοί του ήταν ο παιδοτρίβης Ηρόδικος από τη Σηλυμβρία και οι φιλόσοφοι Γοργίας, Πρόδικος και Δημόκριτος. Νέος εγκατέλειψε την Κω και εργάσθηκε ως γιατρός στη Θεσσαλία. Στις αρχές του Πελοποννησιακού πολέμου η επαγγελματική δραστηριότητά του ήταν στην ακμή της και, σύμφωνα με την παράδοση, συμπαραστάθηκε στους Αθηναίους την περίοδο του μεγάλου λοιμού. Ταξίδεψε για πολύ καιρό και έφθασε σε μακρινούς τόπους, ίσως και στην αυλή του Πέρση βασιλιά Αρταξέρξη, όπου φημολογείται ότι αρνήθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Πέθανε σε βαθύ γήρας, μάλιστα, κοντά στη θεσσαλική Λάρισα, στην όχθη του Πηνειού προς τη Γυρτώνα, έδειχναν ως το 2ο αι. μ.Χ. το σήμα του τάφου του. Σύμφωνα με το θρύλο, μελίσσια φώλιασαν στο μνήμα του και το μέλι τους θεωρείτο φάρμακο, με το οποίο οι παραμάνες άλειφαν τα παιδιά που πάθαιναν άφθες. Σε χωρίο του περιηγητή Παυσανία (10.2.6) αναφέρεται, ότι στο ιερό του Απόλλωνα στους Δελφούς, ένας χάλκινος σκελετός ήταν ανάθημα του Ιπποκράτη. Οι γιοι του, Δράκων και Θεσσαλός, και ο γαμπρός του, Πόλυβος, συνέχισαν την ιατρική παράδοση της οικογένειας.
|
 |
|
