Αγαμέμνων
Αγαμήδης
Αγέας
Αγία Ειρήνη Κέας
Αγία Παρασκευή
Άγιος Δημήτριος
Άγιος Θεωνάς
Αγλαοφών ο νεότερος (β΄ μισό 5ου αι. π.Χ.).
Αγοράκριτος (β΄ μισό 5ου αι. π.Χ.)
Άδης
Αδριανός
Αδριανός, Πόπλιος Αίλιος (Hadrianus, Publius Aelius, 76-138 μ.Χ.)
αέτωμα
Αθανασάκης Αλέξης
Αθανάσιος ο Μετεωρίτης (1303-1382)
Αθάνατοι
Αθηνά
Αθλοθέτες
Αιακός
Αιανός
Αισχύλος
Αλεξάνδρεια
Αλέξανδρος Γ΄ ο Μέγας (356-323 π.Χ.)
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Αλέξιος Στρατηγόπουλος
Αλίφηρος
Αλκαμένης (β΄ μισό 5ου αι. π.Χ.)
Αλκιβιάδης
Αλκμεωνίδες ή Αλκμαιωνίδες
Αλφειός
Αμαζόνες
Αμάλθεια
Αμπατζής Νικόλαος
  Αμφιάραος
Μυθικός ήρωας, από τις ευγενέστερες και πιο σεβαστές μορφές της ελληνικής μυθολογίας. Ήταν γιος του Οϊκλέα ή του Μελάμποδα και της Υπερμήστρας. Από τον Μελάμποδα διδάχθηκε την τέχνη της μαντικής και τις θεραπευτικές του γνώσεις. Συμβασίλευε στο Άργος με τον Άδραστο, αφού είχε νυμφευθεί την αδελφή του, Εριφύλη. Έλαβε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία, στο κυνήγι του Καλυδωνίου κάπρου, και, παρά τη θέλησή του στην εκστρατεία των «επτά επί Θήβας», όταν ο Πολυνείκης, γιος του Οιδίποδα, διωγμένος από τον αδελφό του Ετεοκλή ήλθε στο Άργος ζητώντας βοήθεια για να καταλάβει την Θήβα. Μετά της αποτυχία αυτής της εκστρατείας, επιστρέφοντας προς την πατρίδα του, τον καταδίωξε ο Περικλύμενος, γιος του Ποσειδώνα, αλλά τον έσωσε ο Δίας, ανοίγοντας ένα χάσμα στη γη, μέσα στο οποίο ο Αμφιάραος χάθηκε μαζί με το άρμα του. Στο σημείο εκείνο ιδρύθηκε το ιερό του, το Αμφιάρειον, όπου λατρευόταν ως θεός-ιατρός. Ως χθόνιος θεός, μάντης και θεραπευτής λατρευόταν και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, όπως στο Άργος, στη Σπάρτη και στην Αθήνα.
Αμφικτυονία
Ανδρίσκος
Ανδρόνικος Μανώλης
Αντήνωρ (β΄ μισό 6ου αι. π.Χ.)
Αντίνοος (110-130 μ.Χ.)
Αντιόπη
Αντίοχος Δ΄ ο Επιφανής
Αντωνίνος ο Ευσεβής
Αντώνιος
Αντώνιος ιερεύς και Νικόλαος
Αντώνιος (Καντακουζηνός, 14ος-15ος αι.)
Απελλής
Απόλλων
Απόλλων Μαλεάτης
Απόστολος Παύλος
Αρβανιτόπουλος, Απόστολος (1874-1942)
Άρης
Αριάδνη
Αριστοτέλης
Αριστοφάνης
Αρίων
Άρτεμις
Αρχέλαος
Αρχίλοχος
Ασκληπιός
Αταλάντη
Ατρέας
Αφαία
Αφροδίτη
Αχιλλέας
Αψαράδες, Νεκτάριος και Θεοφάνης (16ος αι.)