|
Ένας από τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου, θεός του φωτός, της μαντικής, της μουσικής, της αρμονίας και της τάξης στον κόσμο. Ήταν γιος του Δία και της Λητούς και γεννήθηκε μαζί με τη δίδυμη αδελφή του, Αρτέμιδα, στο ιερό νησί της Δήλου, όπου είχε καταφύγει η Λητώ για να αποφύγει τη ζήλια και το θυμό της Ήρας. Το φθινόπωρο, ο Απόλλων εγκατέλειπε την Ελλάδα για τη χώρα των Υπερβορείων, και την άνοιξη επέστρεφε πάλι επάνω σε άρμα που το έσερναν κύκνοι. Λατρευόταν σε πολλούς τόπους και οι πιστοί τού είχαν αφιερώσει πολλά ιερά, με σπουδαιότερα αυτά της Δήλου και των Δελφών, όπου ο θεός είχε ιδρύσει το σημαντικότερο μαντείο της αρχαίας Ελλάδας, αφού πρώτα σκότωσε το μυθικό δράκοντα Πύθωνα, γι' αυτό και έφερε την ονομασία Πύθιος. Εκεί, μέσω της Πυθίας έδινε τους χρησμούς του, που ήταν διφορούμενοι, και γι' αυτό ονομαζόταν και Λοξίας. Είχε πολλά ακόμη ονόματα, που δηλώνουν και τις διαφορετικές ιδιότητες με τις οποίες λατρευόταν στις περιοχές της Ελλάδας: Φοίβος (θεός του φωτός), Σμινθεύς (προστάτης της γεωργίας), Νόμιος (προστάτης βοσκών και κοπαδιών), Λύκειος, Αγραίος (προστάτης των κυνηγών), Δελφίνιος (προστάτης ναυτικών), Σωτήρ, Επικούριος, Αλεξίκακος (προστάτης των ανθρώπων από το κακό), Κουροτρόφος (προστάτης της νεότητας). Σε όλη την Ελλάδα γίνονταν γιορτές προς τιμή του, όπως τα Πύθια στους Δελφούς, τα Δήλια, τα Κάρνεια, τα Δελφίνια, τα Υακίνθια και άλλα. Σύμβολά του ήταν η λύρα, το τόξο, ο τρίποδας, ο ομφαλός, το κλαδί δάφνης και το γεράκι.
|
 |
|
