|
Επιφανής οικογένεια της αρχαίας Αθήνας, που συνδέεται στενά με την ιστορία της πόλης. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν γηγενείς Αθηναίοι ή κατάγονταν από τη Μεσσηνία, και γενάρχης τους θεωρείτο ο Αλκμέων, μυθικός ήρωας που άλλοτε παρουσιάζεται ως σύγχρονος του Θησέα και άλλοτε ως απόγονος του βασιλιά της Πύλου, Νέστορα. Οι Αλκμεωνίδες εμφανίσθηκαν στην πολιτική ζωή της Αθήνας τον 7ο αι. π.Χ., όταν μέλη της οικογένειας με αρχηγό το Μεγακλή φόνευσαν τους στασιαστές του Κύλωνα. Η πράξη τους θεωρήθηκε ανόσια («άγος») και εξορίσθηκαν. Επέστρεψαν στην Αθήνα μετά την αμνηστία που έδωσε ο Σόλωνας και ανέπτυξαν έντονη δράση, άλλοτε ως εχθροί και άλλοτε ως υποστηρικτές του Πεισίστρατου, που διεκδικούσε την εξουσία ως τύραννος. Το 546 π.Χ., όταν εκείνος κατέλαβε για τρίτη φορά την εξουσία, αφού κατατρόπωσε τους Αλκμεωνίδες και τους συμμάχους τους στην Παλλήνη, εκείνοι κατέφυγαν στους Δελφούς, όπου ανοικοδόμησαν το ναό του Απόλλωνα. Μετά την κατάλυση της τυραννίδας, επέστρεψαν στην Αθήνα και έγιναν ρυθμιστές της πολιτικής κατάστασης με τον Κλεισθένη. Η στάση τους απέναντι στο Μιλτιάδη και η ουδετερότητά τους στη μάχη του Μαραθώνα, το 490 π.Χ., δημιούργησε την υποψία ότι έτρεφαν φιλοπερσικά αισθήματα και έγινε αφορμή να χάσουν τη δημοτικότητά τους. Γόνοι των Αλκμεωνιδών ήταν ο Περικλής, η σύζυγος του Κίμωνα και ο Αλκιβιάδης, ενώ το τελευταίο όνομα της οικογενείας που εμφανίζεται στις πηγές, κατά το β΄ μισό του 4ου αι. π.Χ., είναι ο Ηγησίας, γιος του Ιπποκράτη.
|
 |
|
