Αγαμέμνων
Αγαμήδης
Αγέας
Αγία Ειρήνη Κέας
Αγία Παρασκευή
Άγιος Δημήτριος
Άγιος Θεωνάς
Αγλαοφών ο νεότερος (β΄ μισό 5ου αι. π.Χ.).
Αγοράκριτος (β΄ μισό 5ου αι. π.Χ.)
Άδης
Αδριανός
Αδριανός, Πόπλιος Αίλιος (Hadrianus, Publius Aelius, 76-138 μ.Χ.)
αέτωμα
Αθανασάκης Αλέξης
Αθανάσιος ο Μετεωρίτης (1303-1382)
Αθάνατοι
Αθηνά
Αθλοθέτες
Αιακός
Αιανός
Αισχύλος
Αλεξάνδρεια
Αλέξανδρος Γ΄ ο Μέγας (356-323 π.Χ.)
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Αλέξιος Στρατηγόπουλος
Αλίφηρος
Αλκαμένης (β΄ μισό 5ου αι. π.Χ.)
Αλκιβιάδης
Αλκμεωνίδες ή Αλκμαιωνίδες
Αλφειός
Αμαζόνες
  Αμάλθεια
Σύμφωνα με πολλές παραδόσεις των αρχαίων Ελλήνων, η Αμάλθεια ήταν η νύμφη που περισυνέλεξε τον Δία, όταν η μητέρα του Ρέα τον έσωσε από τον πατέρα του Κρόνο. Η Αμάλθεια μετέφερε το παιδί στο όρος Ίδη της Κρήτης, όπου ετράφη με το γάλα μιας κατσίκας, από το δέρμα της οποίας ο Ζευς κατασκεύασε αργότερα μια ασπίδα. Σύμφωνα με άλλες εκδοχές του μύθου, Αμάλθεια ονομαζόταν η κατσίκα που θήλασε το θεϊκό βρέφος, όταν το υιοθέτησαν οι νύμφες της Ίδης. Ως βρέφος, ο Ζευς ήταν ήδη προικισμένος με τόση δύναμη, ώστε μια μέρα έσπασε ένα από τα κέρατα του αφοσιωμένου ζώου του. Προσέφερε τότε το κέρας στις νύμφες, με την υπόσχεση ότι θα γέμιζε με κάθε τι που οι ίδιες θα επιθυμήσουν. Έτσι, το μυθικό «κέρας της Αμάλθειας? έγινε συνώνυμο με την έννοια της αφθονίας.
Αμπατζής Νικόλαος
Αμφιάραος
Αμφικτυονία
Ανδρίσκος
Ανδρόνικος Μανώλης
Αντήνωρ (β΄ μισό 6ου αι. π.Χ.)
Αντίνοος (110-130 μ.Χ.)
Αντιόπη
Αντίοχος Δ΄ ο Επιφανής
Αντωνίνος ο Ευσεβής
Αντώνιος
Αντώνιος ιερεύς και Νικόλαος
Αντώνιος (Καντακουζηνός, 14ος-15ος αι.)
Απελλής
Απόλλων
Απόλλων Μαλεάτης
Απόστολος Παύλος
Αρβανιτόπουλος, Απόστολος (1874-1942)
Άρης
Αριάδνη
Αριστοτέλης
Αριστοφάνης
Αρίων
Άρτεμις
Αρχέλαος
Αρχίλοχος
Ασκληπιός
Αταλάντη
Ατρέας
Αφαία
Αφροδίτη
Αχιλλέας
Αψαράδες, Νεκτάριος και Θεοφάνης (16ος αι.)