|
Ανήκε στο δωδεκάθεο του Ολύμπου και ήταν η θεά της ομορφιάς και του έρωτα. Σύμφωνα με τον Όμηρο, ήταν κόρη του Δία και της Διώνης, ενώ σύμφωνα με άλλο μύθο, γεννήθηκε από τον αφρό της θάλασσας και τα κομμένα γεννητικά όργανα του Ουρανού και αναδύθηκε μέσα από τα κύματα στην Κύπρο, έξω από την Πάφο. Η λατρεία της έχει ανατολική προέλευση, καθώς συνδέεται με τη φοινικική θεότητα Αστάρτη, και έφθασε στην Ελλάδα μέσω της Κύπρου. Ήταν σύζυγος του Ήφαιστου αλλά περίφημες ήταν οι ερωτικές της σχέσεις με τον Άρη, με τον οποίο απέκτησε τον Έρωτα, το Δείμο και το Φόβο. Ακόλουθοί της ήταν οι Χάριτες και οι Ώρες, ο Ίμερος, ο Πόθος και ο Έρωτας. Χάρη στην ακαταμάχητη ομορφιά της κέρδισε το θεϊκό αγώνα μεταξύ της Ήρας, της Αθηνάς και της ίδιας, πήρε το μήλο από τον Πάρι και του έδωσε ως αντάλλαγμα την Ωραία Ελένη, προκαλώντας τον Τρωικό πόλεμο. Η λατρεία της ήταν ευρύτατα διαδεδομένη, ιδιαίτερα στα λιμάνια, όπου έβρισκαν καταφύγιο οι ναυτικοί και οι γυναίκες που εκδίδονταν για χρήματα. Το αρχαιότερο και κυριότερο κέντρο λατρείας της ήταν η Κύπρος αλλά σπουδαία ιερά της υπήρχαν στα Κύθηρα, στην Κνίδο, στην Κόρινθο, στη Θήβα, στην Αττική και στη Σικελία. Στην αρχαία ελληνική τέχνη παρουσιαζόταν ως πανέμορφη νεαρή γυναίκα με μακριά μαλλιά και πλούσια ανεπτυγμένο σώμα. Το χαρακτηριστικότερο και πιο φημισμένο άγαλμά της ήταν αυτό της Κνίδου, έργο του Πραξιτέλη, που πρώτος απεικόνιζε γυμνή μια θεά. Σύμβολά της ήταν το περιστέρι, η μυρτιά, και το ρόδο.
|
 |
|
