Ο μεγαλύτερος ζωγράφος της αρχαιότητας, από την Κολοφώνα της Μικράς Ασίας. Σπούδασε στην Έφεσο και τη Σικυώνα και υπήρξε μαθητής του Εφόρου και του Παμφίλου αντίστοιχα. Έγινε ο επίσημος ζωγράφος της αυλής του Φιλίππου Β΄ και κατόπιν του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Τα πιο διάσημα έργα του ήταν η «Αναδυομένη Αφροδίτη?, αφιέρωμα στο Ασκληπιείο της Κω, η οποία ενέπνευσε τον ομώνυμο πίνακα του ζωγράφου της Αναγέννησης Botticelli, ο «Κεραυνοφόρος Αλέξανδρος? που είχε εκτεθεί στην Έφεσο και απεικόνιζε τον Μέγα Αλέξανδρο ως Δία Κεραυνοφόρο, μια πολυπρόσωπη αλληγορική σύνθεση με τον τίτλο «Συκοφαντία?, από την οποία εμπνεύστηκε ο αναγεννησιακός ζωγράφος Durer για τη δημιουργία ανάλογων αλληγορικών έργων, ένας άλλος πολυπρόσωπος πίνακας με το κυνήγι της Αρτέμιδος, «Η Θυσία?, «Η Χάρις στο Ωδείο της Σμύρνης?, «Η Τύχη? και μια αυτοπροσωπογραφία του. Πέθανε στην Κω, ενώ φιλοτεχνούσε ένα αντίγραφο της «Αναδυομένης Αφροδίτης? του.
Ο Απελλής χρησιμοποίησε στα έργα του την τεχνική της φωτοσκίασης, η οποία εφευρέθηκε στα τέλη του 5ου αι. π.Χ. από τον Απολλόδωρο και την οποία ανέπτυξε περισσότερο, καθώς διέθετε μεγάλη ικανότητα στην ανάμειξη των χρωμάτων. Οι αρχαίοι εκθείαζαν επίσης την περίφημη λεπτότητα της γραμμής του. (380/370-τέλη 4ου αι. π.Χ.)
|
 |
|
