|
Βασιλιάς της Μακεδονίας, ο μεγαλύτερος στρατηλάτης του αρχαίου κόσμου. Ήταν γιος του Φιλίππου Β΄ και της Ολυμπιάδας, κόρης του βασιλιά των Μολοσσών της Ηπείρου. Δάσκαλοί του ήταν ο Λυσίμαχος, που τον μύησε στα κατορθώματα των ομηρικών ηρώων, και ο Λεωνίδας, που του δίδαξε τη σπαρτιατική αγωγή, ενώ ο Αριστοτέλης του δίδαξε φιλοσοφία και ρητορική. Από τον πατέρα του έμαθε την τέχνη του πολέμου και σε νεαρή ηλικία τον ακολούθησε στις εκστρατείες του αναλαμβάνοντας την ευθύνη επιχειρήσεων, ενώ μετά το θάνατό του, το 336 π.Χ., ανέβηκε στο θρόνο της Μακεδονίας. Εδραίωσε την εξουσία του στο βασίλειό του και στη νότια Ελλάδα και τελικά αναγνωρίσθηκε από όλες τις ελληνικές πόλεις ως «στρατηγός αυτοκράτωρ» στην εκστρατεία εναντίον των Περσών, την οποία ξεκίνησε το 334 π.Χ. Κατέκτησε πολλές περιοχές στην Ασία και ίδρυσε πολλές πόλεις, μεταδίδοντας την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό. Το 330 π.Χ., μετά τη δολοφονία του Πέρση βασιλιά Δαρείου, αναγορεύθηκε διάδοχος του θρόνου των Αχαιμενιδών και από τότε η συμπεριφορά του άλλαξε, προκαλώντας τη δυσαρέσκεια πολλών αξιωματικών του, που οργάνωσαν εναντίον του συνωμοσίες, χωρίς, όμως, αποτέλεσμα. Σταμάτησε την εκστρατεία του στην περιοχή του σημερινού Πακιστάν, το 326 π.Χ., ύστερα από πιέσεις των καταπονημένων στρατιωτών του. Πέθανε από πυρετό, ενώ προετοιμαζόταν για νέα εκστρατεία. Σύζυγός του ήταν η Ρωξάνη, με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον Αρριδαίο.
|
 |
|
