|
Όσιος της εκκλησίας, ιδρυτής της μονής Μεγάλου Μετεώρου και της μοναχικής κοινότητας στα Μετέωρα. Ο κατά κόσμον Ανδρόνικος γεννήθηκε στη Νέα Πάτρα (Υπάτη) της Φθιώτιδας από πλούσιους και επιφανείς γονείς. Μαθήτευσε κοντά σε μεγάλους δασκάλους της Θεσσαλονίκης και της Κωνσταντινούπολης, όπως ο Γρηγόριος ο Σιναΐτης, ο όσιος Δανιήλ ο ησυχαστής και ο μετέπειτα Πατριάρχης Ισίδωρος. Σε νεαρή ηλικία κατέφυγε στο Άγιον Όρος, όπου έγινε μοναχός αρχικά με το όνομα Αντώνιος και μετά με το όνομα Αθανάσιος. Λόγω των συχνών πειρατικών επιδρομών στην περιοχή, αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τη μονή μαζί με το γέροντά του Γρηγόριο και να καταφύγει, το 1334, στα Μετέωρα. Αρχικά εγκαταστάθηκαν στο λεγόμενο Στύλο των Σταγών, που σήμερα ονομάζεται βράχος του Αγίου Πνεύματος, κοντά στην πόλη των Σταγών (Καλαμπάκα). Ο Γρηγόριος παρέμεινε εκεί, ενώ ο Αθανάσιος, αποζητώντας μεγαλύτερη απομόνωση και με τη συγκατάθεση του γέροντά του, εγκαταστάθηκε στον Πλατύ Λίθο, τον οποίο ονόμασε Μετέωρο, καθιερώνοντας την ονομασία που διατηρήθηκε για το σύνολο των μοναστηριών. Εκεί έκτισε το ασκητήριό του, οργάνωσε την πρώτη 14μελή συστηματική μοναστική κοινότητα, βάσει της αυστηρής τυπικής διάταξης κοινοβίου που ο ίδιος διατύπωσε, και οικοδόμησε ναό αφιερωμένο στη Θεοτόκο (Παναγία της Μετεωρίτισσας Πέτρας), στην οποία αφιέρωσε και τη μονή. Πέθανε σε ηλικία 78 ετών, έχοντας ορίσει πριν ως πνευματικό πατέρα του Μετεώρου το μοναχό Ιωάσαφ, δεύτερο κτήτορα της μονής.
|
 |
|
