 |
|
|
 |
|
| Μαρμάρινο αγαλμάτιο της θεάς Αθηνάς. Βρέθηκε στην Αθήνα, κοντά στο Βαρβάκειο Λύκειο, σε ρωμαϊκή οικία. Έργο του 2ου ή του 3ου αιώνα μ.Χ. |
|
|
|
|
|
Ανήκε στο δωδεκάθεο του Ολύμπου, ήταν η θεά της σοφίας και η προστάτιδα της πόλης των Αθηνών, που έφερε το όνομά της. Ήταν κόρη του Δία και της Μήτιδας, θεάς της φρόνησης. Σύμφωνα με το μύθο, ο Δίας, προκειμένου να αποφύγει την προφητεία ότι θα αποκτούσε γιο που θα του έπαιρνε την εξουσία, κατάπιε τη Μήτιδα μαζί με το αγέννητο παιδί τους, αλλά όταν έφθασε η ώρα να γεννηθεί η Αθηνά, η κόρη ξεπήδησε πάνοπλη από το κεφάλι του, που το άνοιξε ο Ήφαιστος με ένα πέλεκυ. Στην αρχαία θρησκεία, η Αθηνά εμφανιζόταν με δύο παράλληλες ιδιότητες, άλλοτε ως θεά του πολέμου και άλλοτε ως θεά του πολιτισμού, που δίδαξε στους ανθρώπους τη χρήση του αρότρου, τη ζεύξη των ζώων, την καλλιέργεια της γης, τις καλές τέχνες και όλες τις γυναικείες εργασίες (Εργάνη). Παράλληλα, είχε την ιδιότητα της παρθένου, που χαρακτηριζόταν από αγνότητα, και όσοι επιχείρησαν να την προσβάλουν τιμωρήθηκαν. Ιδιαίτερη εύνοια έδειχνε στην Αθήνα, καθώς σε αγώνα μεταξύ της ίδιας και του Ποσειδώνα απέκτησε την κυριότητά της, προσφέροντάς της την ελιά. Στην Ακρόπολη των Αθηνών υπήρχε ο πιο ξακουστός ναός της, ο Παρθενώνας, και δύο περίφημα αγάλματά της, από τα οποία το ένα ήταν χρυσελεφάντινο, έργο του Φειδία. Εκεί τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια και τα Παναθήναια, η λαμπρότερη γιορτή προς τιμήν της. Η Αθηνά συνήθως απεικονιζόταν ως «πρόμαχος», έτοιμη να βοηθήσει τους ανθρώπους στις μάχες, φορώντας περικεφαλαία και αιγίδα, και κρατώντας δόρυ και ασπίδα. Σύμβολό της ήταν η κουκουβάγια, το πουλί της σοφίας.
|
|
|
